Wanneer miMakker Miep met haar rode neus op door de gang loopt, ziet ze Pim midden in het gangpad zitten. Pim is van middelbare leeftijd en heeft een meervoudige beperking. Ondanks zijn flinke postuur, gaat hem de kleermakerszit perfect af. Hij staart Miep vanaf de vloer strak aan en vertrekt geen spier. Hij vindt het zichtbaar spannend.
Een begeleidster nodigt hem uit om mee naar de woonkamer te gaan. Pim staat op en loopt mee. Miep volgt het tweetal op afstand, ondertussen speelt ze op een mondharmonica. De zangerige noten zweven voorzichtig vanuit de gang de ruimte in.
In de deuropening blijft Miep even staan. Pim zit inmiddels op de bank, weer in kleermakerszit. Zijn ogen zijn strak op Miep gericht, hij houdt haar goed in de gaten. Langzaam loopt Miep stapje voor stapje naar Pim toe. Ze heeft een zachte, roze sjaal in haar handen en biedt hem die aan. Miep is naast hem gaan zitten en mag met de sjaal over zijn handen, armen, hals en wangen aaien. Ze ziet hoe Pim langzaam ontspant, de blik in zijn ogen veranderd van gespannen kijken naar een beetje ondeugend.
Twee clowns
Ineens pakt Pim de sjaal en legt deze op zijn hoofd. Miep pakt een rode schuim clownsneus uit haar zak en begint er mee over Pim zijn arm te strelen. Steeds hoger en hoger. Pim tilt zijn kin op en Miep beweegt de neus langzaam over zijn hals. Plots pakt Pim de neus en zet deze op zijn eigen neus. Hij ziet er zo komisch uit. Pim ervaart het ook als grappig en zijn mond gaat wijd open in een geluidloze schaterlach. De neus valt steeds af, maar iedere keer opnieuw probeert hij de clownsneus op zijn eigen neus te zetten. Hij heeft er zoveel plezier in en Miep ook. Hun lach schittert geluidloos. Ook wanneer Miep bij andere bewoners is, gaat Pim door met zijn spel met de rode neus.
Als Miep later die middag afscheid neemt van de groep, lijkt Pim aan te voelen dat het tijd is om zijn spel af te ronden. Hij geeft de neus en de sjaal terug aan Miep. Zijn mond wijd open in een stille lach. De lach in zijn ogen zorgen voor het ‘geluid’. Hij strekt spontaan zijn armen uit naar Miep. Dan volgt een innige omhelzing. Even zijn ze twee clowns die intens genieten van elkaars aanraking en aanwezigheid.
Het ontdekken van de clown in de ander. Ik, Annie, verwonder mij er steeds weer over. Het genieten van het grote plezier dat ontstaat raakt mijn hart.
Annie Schroeders