Tijdens een workshop leren vrijwilligers en mantelzorgers meer over de miMakkusmethode. ‘Ik sta soms zelf te kijken van de uitkomst van zo’n workshop’, zegt docent Caren Mannens. Zij geeft regelmatig workshops voor Stichting miMakkus en hoort veel mooie verhalen terug van mantelzorgers en vrijwilligers. ‘Mensen zijn blij dat ze handvatten krijgen om echt meer contact te krijgen met partners.’
Voor Caren zijn dit de mooiste momenten van het vak. ‘Het is ontzettend leuk om die reacties te horen. Laatst vertelde een deelnemer mij dat ze de methode had toegepast en gewoon naast haar partner was gaan zitten. Ze hadden eindelijk weer samen gelachen terwijl ieder contact voorheen weg leek te zijn.’ Caren is nu vijf jaar actief als docent bij Stichting miMakkus en vindt het ontzettend fijn om haar kennis te delen met vrijwilligers en mantelzorgers.
Na een introductiebijeenkomst waarin deelnemers horen wat ze kunnen verwachten tijdens de workshops, volgt een paar weken later de workshop. Deze workshop wordt – meestal – in twee dagdelen gegeven. Vrijwilligers en mantelzorgers leren dan hoe ze contact kunnen maken met mensen met dementie. ‘We sluiten aan op de praktijk en werken vanuit praktijkvoorbeelden. Het gaat niet om oplossingen, maar het aanleren van vaardigheden en een onderzoekende houding.’
Op die manier kunnen vrijwilligers en mantelzorgers de methode in iedere situatie toepassen. ‘We proberen de emmer leeg te gooien om contact met anderen te maken.’ Rust, leegmaken, contact met aandacht en een onderzoekende houding zijn de hoofdthema’s van de miMakkusmethode. Ook emotie, lichaamstaal en tempo komen tijdens de bijeenkomst aan bod. ‘Het gaat ook om het zelf ervaren van situaties. We bekijken hoe iemand met dementie een situatie ervaart en laten deelnemers hierop reflecteren.’
Op die manier leren cursisten hoe onbewust gedrag heel bewust wordt toegepast. Ze leren waarom het belangrijk is om eigen emoties duidelijker te laten zien en dat ze de regie bij de ander moeten leggen. ‘Sommige cursisten geven aan dat ze zintuigen hierdoor opnieuw leren gebruiken. Het is vaak een ware eye-opener.’