“Wat is dat dan?”, vraagt meneer Zomer wijzend op mijn armbandje. “Dat is een klokje zonder tijd”, antwoord ik en voeg er aan toe:“Ik heb namelijk alle tijd.” Meneer kijkt me eerst wat bedenkelijk aan. Hij herhaalt: ‘Klokje zonder tijd’ en geeft me dan een grote glimlach met de woorden: ”Oh dat is mooi.” Hij kijkt ook nieuwsgierig in mijn tas, daarin zit een heel klein portemonneetje met een klokje. Hij pakt deze van me aan en houdt het bij zijn oor. “Ja, ik hoor het, de tijd tikt door.”
Onze tijd samen stond even stil, net zoals die van het klokje.
miMakker Stip (Petra van der Velde)