Het ontstaan van Stichting miMakkus

Kan een clown contact maken met mensen met dementie?

Met deze vraag van een activiteitenbegeleidster aan clown Arno Huibers werd in 1999 de basis gelegd voor wat in 2002 Stichting miMakkus werd. De activiteitenbegeleidster maakte met de meeste mensen met dementie contact, behalve met de mensen die dieper verzonken waren. De clown ging het experiment aan. Het bleek dat hij wel op een dieper niveau contact kon maken. Toen hij de derde week bij een mevrouw binnenkwam, riep zij: “Kijk, daar heb je mijn vriend de clown!” De clown is authentiek, is sensibel en vertoeft in het hier en nu, evenals de mens met dementie. Bovenal, brengt hij de glimlach met zich mee. Even volgt dat moment van vreugde in de vaak zo verdrietige wereld van de mens met dementie.

Wat maakt dat een clown wel contact kan maken? Wat zijn de kenmerken van een clown? Wat zijn de raakvlakken met mensen met dementie? Hoe stem je optimaal af op de ander? Welke basisvaardigheden en competenties zijn er nodig om dit clownswerk te kunnen doen?

Deze vragen vormen de inhoud vanaf de eerste miMakkus opleiding in 2002. Een opleiding die zowel professionals als ook particulieren opleidt tot clown bij mensen met dementie of een verstandelijke beperking. De clowns heten miMakkers. Deze naam is afkomstig van het Latijnse woord Maccus wat clown betekent. Mi staat voor ‘mijn’. Bovenal zijn de clowns maatjes, makkers van de mens met dementie of een verstandelijke beperking.