Vanaf het moment dat miMakker Sophie de kamer van meneer Toren binnenstapt, voelt ze dat de sfeer anders is dan anders. Ze blijft even staan en kijkt. Naast het bed van meneer zitten zijn vrouw en dochter. Sophie verwachtte ze al, ze hadden laten weten graag een keer een bezoek van Sophie te willen meemaken. Beide vrouwen staan op om haar de ruimte te geven. Als twee toeschouwers volgen ze voor de eerste keer de bewegingen van Sophie.
Meneer Toren spreekt nauwelijks, zijn lichaam is verstard en hij komt niet meer uit bed. Reacties op zijn omgeving zijn minimaal.
Wanneer Sophie vlak bij meneer is, steekt hij net zijn hand uit en haar hand vast. Hij kijkt haar daarbij met een intense blik aan. Sophie ziet een alertheid bij meneer die ze een al een tijdje niet gezien heeft. En terwijl meneer Toren haar bewegingen volgt, dringt het langzaam tot Sophie door wat ze vanaf haar binnenkomst al voelde. Het is de energie van beide vrouwen. Ze kijken niet alleen verwachtingsvol met hun ogen, maar ze kijken ook vanuit hun hart, met liefde. En hoewel ze inmiddels een eindje van het bed afstaan, blijft hun liefde in de hele ruimte voelbaar.
Langzaam rondt Sophie het contact met meneer Toren af en draait zich naar beide vrouwen om. Sophie zet haar rode neus even af en stelt zich als Gerja aan hen voor.
Het is liefde
Ik, Gerja, vertel hoe ik geraakt ben door de warmte en liefde die zij aanvoelt voor hun vader en echtgenoot. Hoe hun liefdevolle energie zorgde voor de alertheid bij meneer. Zowel in woord als gebaar herkennen beiden dit. We zijn alle drie even ontroerd. Voor vandaag nemen we afscheid, want ze zijn zeker van plan vaker te komen tijdens het bezoek van Sophie.
Op de gang moet ik me even herstellen van deze intense ervaring. Natuurlijk hebben deze vrouwen verdriet over de situatie van hun geliefde. Maar de acceptatie ervan geeft ze kracht. Zoveel dat het voelbaar is en een ruimte kan vullen.
Gerja.