In de Swaen, de ontmoetingsruimte van de twee psychogeriatrische afdelingen, is het gezellig druk. Meestal sluit miMakker Bakkie haar bezoek hier af. Zo ook deze middag.
Bakkie staat onhandig te klungelen met de verbindingsdeur naar de ontmoetingsruimte. Als ze eenmaal binnen is, slaat de deur met een klap achter haar dicht. Verschrikt draait ze zich om en blijft zo een poosje staan. Bakkie rammelt aan de deurklink en klopt luidruchtig op de deur. Achter haar klinkt opeens een stem: “Is ie nog steeds bezet ?” Bakkie draait zich langzaam om. Ze staat nu oog in oog met mevrouw Lam. Bakkie knikt, zegt benauwd: “Ik moet zo nodig!”, en ze maakt hierbij bewegingen alsof ze haar plas probeert op te houden. Bakkie begint nogmaals ongeduldig op de deur te kloppen.
Wat een stank!
Plotseling gaat de deur open en komen er twee dames binnen. Bakkie kijkt nu mevrouw Lam weer aan met steeds benauwder wordende blik. Mevrouw Lam ziet dat Bakkie wel erg nodig moet en zegt geruststellend tegen haar: “Ga jij maar eerst, ik kan het nog wel even ophouden”. Bakkie verdwijnt zichtbaar opgelucht weer door de deur, om even later weer terug te komen. Ze ziet dat mevrouw Lam nog steeds staat te wachten. Mevrouw Lam kijkt Bakkie met vragende blik aan. Bakkie knijpt haar neus dicht, trekt een heel vies gezicht en zegt zeer nadrukkelijk: “Wat een stank! Gelukkig zijn ze nu aan het schoonmaken.” Bakkie maakt aanstalten om verder te lopen en steekt haar arm uitnodigend uit naar mevrouw. Mevrouw Lam haakt in bij de uitgestoken arm van Bakkie. Samen lopen ze naar een tafeltje en ploffen er tevreden neer.
Mevrouw verraste mij, Myra, door de deur als toiletdeur aan te zien. Als miMakker Bakkie ging ik in deze beleving mee. Door als miMakker de rust te nemen en te vertrouwen dat er altijd wel iets komt sta je open voor de ander. Het wachten op Bakkie heeft mevrouw Lam een fijne ontmoeting opgeleverd. Haar kopje thee dronk ze daarna gezellig samen met Bakkie.
Ik denk hier nog wel eens aan terug als ik weer eens bij een gesloten deur moet wachten. De gedachte aan wat er achter zou kunnen zitten levert me dan een glimlach op. Het wachten is hierdoor veel leuker geworden.
Myra