Regelmatig ga ik als bezoekvrijwilliger naar de verpleegafdeling. Vanuit de miMakkusmethode probeer ik contact te maken met mensen met dementie. Inmiddels is er een bijzonder contact gegroeid met mevrouw Ans. Het zijn echte genietmomenten geworden. Zo ook weer vandaag.
Samen naar de koffie
Wanneer ik de gang inloop van de verpleegafdeling zie ik haar met zoekende, wat ongeruste blik rondlopen. Het is één van de drukste momenten van de dag op de afdeling. Alle bewoners moeten verzorgd worden en er moet gegeten worden.
Zodra mevrouw Ans mij ziet ontspant haar gezicht in een blije lach. “Wat fijn”, zegt ze. Ze haakt gelijk in aan mijn arm. Ik meld aan een verzorgende dat we samen op stap gaan naar de koffie. “Wat fijn!”, zegt ook zij. Onderweg vertelt Ans al honderduit en ze straalt. We komen mensen tegen op de gang en met iedereen maakt ze even een praatje. Ik laat haar, ze geniet er zichtbaar van.
Even later zitten we kneuterig naast elkaar in het restaurant. We krijgen koffie met een koekje, Ans knabbelt ze stuk voor stuk op. Natuurlijk krijgt ze de mijne ook. Ondertussen kletst ze over van alles en nog wat. Ik luister en ga mee in haar verhaal. Voor een ander lijkt het misschien allemaal zeer onsamenhangend. Maar voor ons is het een gesprek waar we samen van genieten. Ze is zo vrolijk vandaag.
Puur qualitytime
De sjaaltjes en muziekdoosjes die ik heb meegenomen komen op tafel. Ans voelt, vouwt en pakt in. Haar handen zijn bedrijvig in beweging. Ze laat het aan mij zien, ik bewonder het en help haar met vouwen. We zingen samen en leunen gemoedelijk tegen elkaar aan. Het is puur qualitytime.
Bij het terugbrengen naar de afdeling staan we nog even gezellig te kletsen met onze spiegelbeelden die we zien in de spiegelwand in de lift. We zwaaien ze samen uitbundig na tot de liftdeuren zich sluiten. Even later zit Ans tevreden aan de tafel in de huiskamer. Haar aandacht gaat naar haar buurman. Voor mij een prima gelegenheid om te gaan. In gedachten zeg ik: “Dag Ans, tot de volgende keer”.
Op de gang kom ik dezelfde verzorgende weer tegen die ik eerder sprak. Belangstellend vraagt ze hoe het was en ik vertel het haar. “Wat heerlijk, ik schrijf het op in de dagrapportage.” En ik schrijf het hier, kunnen er meer mensen van meegenieten. Zo zijn we samen blij.
Nel