Regelmatig ga ik als vrijwilliger naar de verpleegafdeling waar ik op bezoek ga bij mensen met dementie. Ik gebruik de miMakkusmethodiek om contact met hen te maken. Steeds weer mag ik meebewegen in hun gedachtenwereld. En keer op keer leer ik er van.
Tot tien tellen
Mevrouw Mans loopt in de huiskamer onrustig achter de gastvrouw aan die bezig is met het ontbijt voor de bewoners aan tafel. Ze heeft al ontbeten en wil nú aandacht. Tussen de bedrijven door blijft de gastvrouw even bij mevrouw staan en probeert haar gerust te stellen. Dan gaat het even goed, maar niet voor lang.
Zodra ze zien dat ik er ben, klaart bij beiden het gezicht op. Bij de gastvrouw, omdat ze weet dat mevrouw nu de aandacht krijgt die ze op dit moment nodig heeft en zijzelf de andere bewoners in alle rust verder kan helpen. Bij mevrouw, omdat ze zich nu fijn voelt met iemand die er speciaal voor haar is. En even later zitten we gezellig bij elkaar aan tafel in het restaurant, mét een lekker kopje koffie en een koekje voor ons neus.
Mevrouw Mans kletst honderduit over van alles en nog wat, ze geniet van de koffie, de koekjes en vooral van het samenzijn. De sjaaltjes die ik heb meegenomen komen op tafel. We vouwen ze samen op, maken keurige stapeltjes. Alles kan zo de kast in. Ineens begint mevrouw ze te tellen. Eén, twee, drie…….ze telt tot tien. Het klopt precies. Nog eens tellen. Weer tien. Ze klapt in haar handen. Dan tellen we onze vingers, we hebben er ieder tien. Ook dan weer groot plezier. We zingen Eén, twee, drie, vier…hoedje van papier.
Ver genoeg
Dan tel ik nog eens, maar ga verder dan de tien. Elf, twaalf, dertien, veertien…….mevrouw valt stil. Dan zegt ze:” Zo kan het niet!” Ik kijk haar aan en zeg:” Nee, niet goed van mij, nog een keer.” En we tellen weer tot tien en niet verder. Mevrouw klapt in haar handen en juicht:” Ja, deze is mooi!” Ze straalt.
En ja, deze is zeker mooi. Ik ging te ver met tellen. En mevrouw Mans liet mij in haar eigen bewoordingen weten dat het gewoon te moeilijk voor haar werd. Tellen tot tien is meer dan genoeg. Zo is het maar net. En we keuvelen nog een hele tijd gezellig verder.
Nel Hoogervorst