Vandaag gaat miMakker Tootje op bezoek bij bewoners van de verpleegafdeling. Ze wandelt over de gang en ziet de kamer van meneer Lang open staan. Nieuwsgierig blijft ze in de deuropening staan. Meneer Lang zit aan tafel en is zich niet bewust van de kleurrijke verschijning. Tootje klopt op de deur en meneer kijkt op om te kijken waar het geluid vandaan komt. Dan ziet hij Tootje staan, een brede glimlach verschijnt op zijn gezicht. Tootje loopt naar meneer toe en gaat bij hem zitten. Meneer Lang blijft haar aandachtig aankijken, maar zodra ze zit begint hij een uitgebreid gesprek. En ook al is het soms onverstaanbaar, Tootje luistert aandachtig naar de woorden die door de kamer dwalen. Af en toe knikt ze bevestigend naar meneer en antwoordt in klanken.
In een spontaan gebaar pakt Tootje de hand van meneer Lang in de hare. Onmiddellijk begint hij, met de vingers van zijn andere hand, over hun verstrengelde handen te strelen. Het wordt stil in de kamer, het ‘gesprek’ is verstomd. De aanraking van elkaars handen vertellen echter een heel eigen verhaal. Met tikkende vingers wordt er een ritmische melodie gespeeld waarbij een intens oogcontact ontstaat. Tootje en meneer Lang kijken elkaar lang in de ogen. Meneer geniet zichtbaar van dit samenzijn en bedankt Tootje spontaan met een dikke zoen op haar wang.
Schakelen
Verblijdt met deze zoen verlaat Tootje even later de kamer van meneer Lang en loopt richting huiskamer. Ze is nog maar amper door de deuropening of ze wordt hartelijk verwelkomd door drie enthousiaste dames. Ze zwaaien naar Tootje en roepen dat ze moet komen. Ze doen lacherig over de kleding van Tootje. Er komt nog een mevrouw de huiskamer binnen gelopen, zij sluit zich aan bij de andere dames. Er ontstaat een uitbundig schouwspel wanneer Tootje op clowneske manier de boel op stelten zet. Ze laat daarbij de regie bij de vrouwen. De aanwijzingen die zij geven, maken het spel. Later is het afscheid van de vrouwen net zo komisch als de verwelkoming bij de binnenkomst van Tootje.
Ik, Coby, moest hier ontzettend schakelen. Eerst de ingetogen, zwijgzame miMakker bij meneer Lang. Even later de clowneske Tootje bij de uitbundige dames . Nadat ik de rapportage had afgerond ben ik nog even op de afdeling gaan kijken. De vrouwen hadden het nog steeds over dat rare type met die rode neus. Geweldig!
Coby Janssen