“Hoe mag ik de naam miMakker Sophie zien? Is dat je naam of is het een beroep?” Dit wordt mij nogal eens gevraagd. Ik leg het graag aan je uit.
De rode neus, deel 2
De rode neus is het kleinste maskertje, mensen herkennen hierin de clown. En voor de clown zelf heeft het een psychologisch effect. De clown verlegt grenzen, is ondeugender, dommer, onhandiger dan een ‘normaal’ mens. Maar er is nog iets. De rode neus is een uitnodiging tot spelen. Door te spelen (her)-ontdekken we onszelf en onze omgeving. Spelen is creëren. In het Hebreeuws hebben overigens de woorden creatie en gezondheid dezelfde wortels. Dat is geen toeval. Daarom heeft een miMakker een verschijningvorm van de clown. Zij brengen een moment van gezondheid door samen met de ander te spelen!
De uitspraak, uit de mond van een Israëlische arts, die veel met clowns in het ziekenhuis samenwerkt, is veelzeggend: “Het is beter om één clown in de stad te hebben dan twaalf artsen.” En dat is niet zomaar een uitspraak die uit de lucht gegrepen is. Er zijn genoeg onderzoeken die bevestigen dat humor een positieve invloed heeft op het lichamelijk en psychisch welbevinden. Humor laat ons zien dat we dingen op hele verschillende manieren kunnen bekijken. En hoewel de miMakker niet uit is op de lach is dat wel vaak een reactie. En ook van lachen weten we inmiddels dat dit stress vermindert, pijn verlicht, het geheugen, leervermogen, alertheid verbetert en zorgt voor een positieve stemming.
De miMakker
De clown vertegenwoordigt als archetype vreugde en verdriet en is verankerd in ons geheugen vanaf onze vroege herinneringen. De miMakker staat ook voor openheid, authenticiteit, kwetsbaarheid en onbevangenheid. Is onvoorwaardelijk in het nu, er is alleen dat wat er ís. De miMakker begeeft zich buiten de gebaande paden, buigt af van de normale omgangsvormen. Daarin zijn de mens met dementie en de miMakker maatjes. En daardoor lukt het de miMakker veelal wel om het contact te maken, waar dit zonder de rode neus niet lukt.
Een miMakker onderscheidt zich uiterlijk in de keuze van een mooi kostuum en is daarnaast ook een maatje, een zielzorger, een geliefde, een spelend kind. Naast de elementen uit de clownerie, gebruikt een miMakker ook de expressiemogelijkheden van het lichaam, de adem en de stem. Vanuit een veelal non-verbaal contact is er een ontmoeting met de ander en wordt er samen iets beleefd in een contact van hart tot hart. Dit maakt iedere ontmoeting weer heel bijzonder en zeer verrassend. Het is fijn om op deze manier een bijdrage te kunnen leveren aan een gevoel van welzijn bij mensen met dementie.
Door de clown kunnen we innerlijke kwaliteiten als openheid, spontaniteit en spel herontdekken. En zo is de rode neus het kleinste masker dat ontmaskering mogelijk maakt.
Mijn vriend de clown
Ik hoop dat het hele verhaal wat helderheid heeft gegeven. miMakker is een relatief nieuw beroep. En omdat je nu misschien nog denkt waar komen de woorden miMakkus en miMakker vandaan? Deze zijn een vrije vertaling vanuit het Latijn. Het woord voor clown is in het Latijn maccus en mi staat voor ‘mijn’. Daarbij is ‘amicus’ het Latijnse woord voor vriend. Dan krijg je dus: ‘Mijn vriend de clown’.
Oh, en de naam Sophie? Dat is gewoon mijn miMakkernaam.
Gerja Visscher