Mevrouw Bloem zit in de huiskamer aan tafel en praat luidruchtig in zichzelf. Het klinkt behoorlijk mopperig. Ze is zichtbaar en hoorbaar ontstemd over iets of iemand. Stil luistert miMakker Loeloe naar mevrouw, ze besluit bij haar te gaan zitten. Mevrouw lijkt dit helemaal niet op te merken. Ze gaat stug door met haar gemopper, tegen niemand in het bijzonder en het klinkt als een onsamenhangend verhaal . Althans, zo lijkt het.

Nu Loeloe naast mevrouw zit, hoort ze hoe mevrouw zich druk maakt over iets dat niet gedaan is, door niemand. En het had allang moeten gebeuren. Het was beloofd, maar denk maar niet dat er aan gewerkt wordt. Nee hoor, iedereen trekt zijn handen er vanaf. Loeloe knikt vol overtuiging, geen wonder dat mevrouw boos is. En Loeloe valt mevrouw bij in haar relaas. In een mum van tijd zitten mevrouw Bloem en Loeloe flink te mopperen, hun stemmen verheffen zich boven alles uit en er is een saamhorigheid in hun gezamenlijk gescheld. Plots draait mevrouw zich naar Loeloe en is abrupt stil. Loeloe gaat echter nog stevig door met haar gemopper, maar nu luistert mevrouw.

Kwajongens zijn het

Wanneer Loeloe met haar vuist op de tafel slaat en roept: “En dat ze maar niet denken dat ze er zo mee weg komen!” “Zo is dat!” roept mevrouw er overheen vol instemming. En dan ineens is het stil. Beiden zwijgen ze nu en zitten hoofdschuddend de boel nog eens te overdenken. Ze kijken elkaar nog eens aan en zijn het zo ongelofelijk eens met elkaar. Mevrouw knikt nu tevreden. En in die stilte zegt Loeloe: “Wat ben ik blij dat we de klus geklaard hebben!” Mevrouw kijkt haar aan en schiet spontaan in een onbedaarlijke lachbui, de tranen lopen over haar wangen van het lachen. Als ze uitgelachen is zegt ze “Nou en of, die kwajongens!” en ze legt haar hoofd vol vertrouwen op de schouder van Loeloe. Haar ogen stralen. “Met jou is het altijd goed!” zegt ze nog.

Later denk ik, Nel, nog even terug aan het gemopper en ik ga glimlach. Want wat is het heerlijk om zo eens mee te gaan in de beleving van de ander. De emotie te ervaren en te delen. Om dan samen tot een oplossing komen en iemand in tevredenheid achter te laten.

Nel Hoogervorst

Share This