Mevrouw Klink proest het uit wanneer ze miMakker Sophie ziet. En wanneer Sophie net doet alsof ze dat niet opmerkt, is mevrouw haar plezier nog groter. Stoïcijns gaat ze naast mevrouw zitten en kijkt haar af en toe even aan, om vervolgens weer strak voor zich uit te kijken. De tranen biggelen mevrouw nog net niet over haar wangen.
“Oh wat ben ik blij dat je er bent”, zegt mevrouw Klink wanneer ze zich weer een beetje herpakt heeft. Ze staan samen op en lopen een eind de gang in. Halverwege staat mevrouw even stil. Ze kijkt Sophie aan en zegt: “Weet je, jij hebt iets waardoor mensen zich beter gaan voelen en dat is voor veel mensen belangrijk.” Vervolgens loopt ze weer verder. Aan het eind van de gang blijft ze nogmaals staan en vervolgt: “Jij hebt een gave om andere mensen te helpen. Je raakt mensen van binnen, waardoor ze weer veel meer dingen zelf kunnen. Niet iedereen begrijpt het, maar dat geeft niet, dat zijn de kleutertjes. Toen ik je voor het eerst zag, dacht ik wel ‘wat is dat voor iemand?’ Maar toen leerde ik je kennen en zag het. Jij haalt mensen uit de put, want dat deed je ook met mij. Je haalde me uit de put”. Sophie is diep onder de indruk en laat het stil tot zich doordringen.
Pleidooi
Als miMakker ben ik opgeleid om contact te maken met mensen voor wie taal niet meer vanzelfsprekend is. Mevrouw Klink kan zich, zoals je leest, nog heel goed in taal uitdrukken. Haar woorden getuigen van een heldere opmerkingsgave. Ze spreekt zich regelmatig uit. Ze raken Sophie en mij, Gerja, steeds weer. Mevrouw Klink is een mevrouw die niet zomaar het achterste van haar tong laat zien. Ze heeft in haar leven veel meegemaakt, ze heeft zichzelf vaak weggecijferd. En dat doet ze nu nog steeds. Wanneer het haar teveel wordt, trekt ze zich terug in haar kamer. Naast dat haar woorden me ontroeren, raken ze bij mij ook iets anders. De zin: “Zulke mensen als jij zie je hier niet veel”, zegt ze ook met regelmaat tegen Sophie. Ik wilde deze zin eigenlijk weglaten. Maar wanneer ik dat doe, dan doe ik mevrouw Klink tekort. Zij en vele andere mensen met dementie hebben het zo nodig dat ze gehoord en gezien worden. Daarom beste lezers, beleidsmakers en politici, hier zijn meer mensen voor nodig. Mensen met kennis over hoe men om moet gaan met één van de meest kwetsbare groep in onze samenleving. En mensen die hen een warm hart toedragen. Een pleidooi recht uit het hart.
Gerja