Nu we ons midden in een ongekende periode bevinden door het coronavirus, kunnen ook veel miMakkers niet meer op bezoek bij mensen met dementie of met een verstandelijke beperking. Verpleeghuizen en instellingen sluiten hun deuren ter bescherming van hun cliënten en medewerkers. Wie heeft ooit kunnen bedenken dat we dit zouden gaan meemaken.

Maar soms is er een tussenoplossing mogelijk en spelen miMakkers buiten in de tuin voor het raam. Om toch even een moment van afleiding te bieden. Je zou denken….achter het raam, op afstand. Wat kan er dan? Maar ik denk terug aan zo’n ontmoeting een aantal jaren geleden, toen er helemaal geen sprake was van een virus. Maar waarbij de bewoner zelf aangaf mij niet dichtbij te willen hebben, zelfs niet in de deuropening van haar kamer.

Deur dicht

Marjan is een vrouw met een ernstige verstandelijke beperking, ze is erg op zichzelf. Als het te druk wordt in de huiskamer trekt zij zich terug op haar kamer en luistert muziek. Ze zit dan voor het raam en kijkt de tuin in.

Wanneer miMakker Loeloe die dag de huiskamer betreedt, staat Marjan direct op en loopt naar haar kamer. Ze heeft duidelijk geen behoefte aan de nabijheid van Loeloe. Toch verschijnt ze af en toe wel even om het hoekje van haar deur om nieuwsgierig te kijken wat er gebeurt. Als Loeloe haar richting op komt, is ze snel weer weg en doet de deur resoluut dicht. De boodschap is duidelijk.

Poetsen maar

Loeloe besluit om naar buiten te gaan en vanuit de tuin even te kijken of ze een kort moment contact kan maken met Marjan. Bij het raam aangekomen ziet ze Marjan op de stoel bij het raam zitten, met haar koptelefoon op. Haar blik is hoogst verbaasd wanneer ze Loeloe in de tuin signaleert, maar ze blijft zitten waar ze zit en kijkt. Voor Loeloe het signaal om dichterbij te komen. Ze bekijkt het raam uitvoerig aan de buitenkant, het kan wel een sopje gebruiken. Met een knuffel uit haar tas begint ze het raamkozijn te poetsen, daarna krijgt het glaswerk een grondige beurt. Marjan kijkt zo mogelijk nog verbaasder. Loeloe is nu goed op dreef, ze poetst en poetst en begint keihard te zingen. Ze heeft er zin in!

Ineens zet Marjan haar koptelefoon af, volgt nu met aandacht de activiteiten van Loeloe en ondertussen luistert ze naar het zingen. Haar ogen glinsteren van plezier en ze begint te lachen en te wijzen. Daar kan nog wel wat gepoetst worden en daar en daar! Loeloe boent zich een slag in de rondte. Het is een heerlijk moment met veel plezier. Bij het afscheid staat Marjan op en zwaait Loeloe uit als die de tuin weer verlaat.

Blijf gezond

Via Facebook zie ik soortgelijke ontmoetingen voorbij komen, ik word er blij van. En wat hoop ik dat we over een tijdje elkaar weer kunnen ontmoeten en omhelzen. Blijf allemaal gezond, zorg goed voor elkaar en voor jezelf. Met hartverwarmende groet van mij. 

Nel

Share This